Gedurende mijn 3-jarige wereldreis woonde ik een jaar in een camper. On the road bouwden we deze bus om tot woonhuis op wielen, plannen voor elektriciteit en stromend water waren er eigenlijk nooit. Wat resulteerde in een woonhuis op wielen en een jaar primitief leven. Lees hier hoe het was om te leven zonder stromend water en elektriciteit.
Het plan
De wens om een camper te kopen was al jaren erg groot, tot de mogelijkheid zich voordeed in Portugal en we ervoor gingen. Vanaf het eerste moment waren we dolblij, maar besloten pas na een paar weken te beginnen met de bouw. We wisten dat stromend water en elektriciteit erg duur gingen worden qua installatie en besloten dat ‘for the time being’ nog even te skippen. Tot we erachter kwamen dat we sowieso eigenlijk amper al gebruikte maakte van deze basisbehoeftes en de installatie ervan volledig naar de achtergrond verschoof.
Water
Onze oplossing voor het waterprobleem was eigenlijk vrij simpel. We bouwen in onze keuken een kastje precies zo dat we minimaal 10 flessen van ieder 10 liter water konden opbergen. Het kastje moest daarvoor wel goed afgelakt worden, in verband met waterschade. De flessen bleven in de Portugese zomer verrassend koel in het donkere kastje. We gaven de voorkeur aan drinkwater uit de supermarkt en water om ons mee te wassen uit de kraan en labelde zo onze flessen.
Elektriciteit
De camper had maar 1 accu om mee te rijden en dus geen extra woonaccu. Ondanks dat we enorme fans zijn van zonne-energie was ook dit voor ons financieel niet mogelijk op dat moment. In restaurants laadde we een telefoon op, maar dat was eigenlijk alles wat we gebruikte. Geen laptop, geen tv, geen spiegelreflexcamera en zelfs geen licht! Met alle, zomerse, activiteiten hadden we totaal geen behoefte aan Netflix, Facebook of Instagram. En het probleem met licht loste we op met mijnwerkerslampjes op ons hoofd en kleine lampjes op zonne-energie.
Bewust leven
Over alles wat je doet en koopt moet je ineens heel bewust nadenken. Zo was het eten van vlees praktisch onmogelijk, vanwege het gebrek aan een koelkast. De tijd in de camper leefde we dus zo goed als veganistisch. We kwamen er wel achter dat een piepschuim koelbox of een tajine relatief goed koud bleven met natte theedoeken eromheen. Zo kon ik als kaaskop soms toch nog genieten van een lekker stukje kaas. Douchen kreeg ook een hele andere invalshoek. We hadden een douchezak die opwarmde in de zon, maar omdat we vaak veel onderweg waren was dit niet praktisch. Uiteindelijk warmde we een bodempje water op in een pannetje en waste we met een washandje ons hele lichaam. Onze haren waste vaak alleen met water of bij een stranddouche.
>> Lees hier meer over vanlife hygiëne
Het gemis
Het zal misschien raar klinken, maar echt iets missen deden we niet. Natuurlijk was het af en toe fijn geweest om eens je telefoon fatsoenlijk op te kunnen laden, maar meer dan dat was er eigenlijk niet. Als je ’s avonds met vrienden rondom je camper gezellig wat kunt drinken mis je Netflix of RTL4 eigenlijk zelden. Het leven zonder stromend water en elektriciteit verrijkt je leven op een hele bijzondere en unieke manier.
Conclusie
De tijd in de camper is een tijd die ik nooit zal vergeten, ik ben een kampeerfreak en avonturier in hart en nieren. Helaas heb ik na een jaar al afscheid moeten nemen van onze mobiele huis, maar weet nu dat ik het sowieso nog eens ga doen! Waarschijnlijk wel met een tweede accu op zonne-energie en een klein gootsteentje!